گویا قرار هست سال‌ها «روزِ معلم» را مانند «روزِ دانشجو» که هر دویشان بعد از ریختن خونِ بهترین فرزندان این سرزمین نام‌گذاری شده‌اند، پس از فراموشی رسالتِ صاحبان خون، به جشن و شادی بگذرانیم.
گروه اجتماعی زیرنویس– ۱۲ اردیبهشت که فضای مجازی پر می‌شود از شادباش و مبارک‌بادها، به همراه آن در فضای حقیقی هم بصورت کم رنگ شاهد برپایی مراسم‌های مختلف هستیم. هر چند در برخی شهرها به دلیل شروع امتحانات پیش آزمون هماهنگ شهرستانی از هفته قبل، -که تا هفته بعد نیز ادامه خواهد داشت- «روز معلم» به فراموشی سپرده شده است.
در توییتر، که شبکه‌ای با کارکرد سیاسی-اجتماعی در ایران شناخته می‌شود نیز همین رویکرد تداوم داشته و تنها با شادباش و سر سلامتی این روز به پایان رسیده است. گویا قرار هست سال‌ها «روزِ معلم» را مانند «روزِ دانشجو» که هر دویشان بعد از ریختن خونِ بهترین فرزندان این سرزمین نام‌گذاری شده‌اند، پس از فراموشی رسالتِ صاحبان خون، به جشن و شادی بگذرانیم.
گرامی‌داشت روز معلم، کار ارزشمندی است اما نباید بهانه‌ای برای از یاد رفتن موضوع اصلی باشد تا به همین مراسمات و تبریک‌ها قناعت کنیم و کرامت و منزلت این قشر را فراموش کرده و از هویت و حیثیت آنان دفاع نکنیم.
متاسفانه فرهنگ و تصدی مسئولیت آن از ستاد تا پایِ کلاس درس سلیقه‌ای شده است تا جایی‌که به اندازه سکه، ارز، خودرو و …. به آن نگاه کارشناسی نداریم. ولی در بزنگاه‌های حساس اجتماعی از معلمان انتظار داریم که در بدنه جامعه با روح پاکشان، روان فرزندان‌ِمان را پروش دهند و مانند اتفاقات اخیر و روزهای سختِ همه‌گیری کرونا بار مراقبت از فرزندانمان و پاسخگویی به مسئولان را به دوش بکشند.
خیلی زود تلاش‌هایشان را از یاد می‌بریم، تا این زحمتکشان، آخرین روزهای اسفند ۱۴۰۱ را به انتظار پیامک واریز حقوق اندک‌شان بنشینند. ساده‌لوحانه است که این مسئله را عمدی و حاصل تلاش‌های عوامل نفوذ برای خدشه‌دار کردن حیثیت معلمان و تنزل جایگاه آنان در جامعه به عنوان رکن اصلی آموزش و پرورشِ فرزندانمان ندانیم و آن را تنها یک اشتباه محاسباتی قلمداد کنیم.
اگر دستورالعمل، ابزار و کاربر را سه ضلع مهم افزایش کیفیتِ کار بدانیم. بخشنامه‌ها منتج به گزارش‌نویسی، ابزار هم برای کلاس، معلم و دانش آموز در کم‌ترین سطح و خودِ معلم حلقه تکمیل کننده نواقص دو ضلع دیگر شده است. با این تفاسیر آیا باید انتظار داشته باشیم که ایرانِ آینده در مسیر پیشرفت قرار خواهد گرفت و یا همچنان، در به همان پاشنه خواهد چرخید؟
در میان انبوهی از اخبار سیاه و سفید؛ معلم و رسالتش را فراموش نکنیم و رسیدگی به مطالبات معلمان را وظیفه خود بدانیم و از خود بپرسیم:
- چرا وضعیت حقوق و مزایای معلمان مانند سایرِ کارکنان دولت یک‌بار برای همیشه بررسی کارشناسی نمی‌شود و در صدد حل مشکلاتشان بر نمی‌آییم؟
- چرا وزیر آموزش و پرورش از بدنه کلاس رفته فرهنگیان انتخاب نمی‌شود تا حداقل تاثیر تخته سیاه و تخته سفید را در کیفیت آموزش بداند؟
- نویسنده : سرویس اجتماعی زیرنویس
- منبع خبر : زیرنویس
